این پرسشنامه که به طورکلی برای اندازه گیری عدم ثبات زناشویی و خصوصاً مستعد طلاق بودن تدوین شده است. این ابزار متکی بر این نظر است که برای ارزیابی بی ثباتی و خطر بالقوه طلاق زن و شوهر باید هم شناخت و هم رفتار به حساب آورده شود. این مقیاس توسط ادواردز، جانسون و بوث (1983) در مورد 2034 زن و مرد متأهل زیر 55 سال و با 1578 (78%) از این نمونه در سال 1983 بکار گرفته شد. نمره بالا در این مقیاس نشان می دهد که احتمال وقوع طلاق در زوج ها بالاست و نمره پایین نشان می دهد که احتمال وقوع طلاق در زوج ها پایین است (جعفری، ثنایی ذاکر، پاشا شریفی و کرمی، 1389). «شاخص بی ثباتی ازدواج» با ضریب آلفای 93% از یک همسانی درونی عالی برخوردار است و همچنین با مقیاس های مربوط به مشکلات و اختلافات زناشویی همبستگی مثبت و با مقیاس های مربوط به تعامل و خرسندی زناشویی همبستگی منفی دارد (علیمردانی، فاتحی زاده، جلالی و باغبان، 1389). در ایران نیز یاری پور (1379)، ضریب اعتبار 70/ را گزارش کرده است. در پژوهش حاضر پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 73/ به دست آمد.

مقیاس بی ثباتی ازدواج (MII)بی ثباتی ازدواج (MII)

مقیاس بی ثباتی ازدواج (MII) بی ثباتی ازدواج (MII)

دوشنبه 8 خرداد 1396 ساعت 16:53