پرسشنامهی کانو، به دلیل عدم اطمینان پاسخهای مشتریان، بهطور دقیق نمیتواند خواستههای مشتریان را در مورد ویژگیهای محصول بیان کند. در پرسشنامهی سنتی کانو، افراد مجبور میشوند که از میان گزینههای موجود، تنها یک گزینه را انتخاب کنند که این مطلب، مسئلهی عدم اطمینان در تفکر افراد را نادیده میگیرد. (چن و سو، 2006)

در هر دو پرسشنامههای کانو فازی و سنتی از مدل عملکردی و غیرعملکردی برای پاسخ دادن به احساسات مشتریان درباره محصول، استفاده میشود. اما، بزرگترین تفاوت در این است که در پرسشنامه کانو سنتی جوابدهنده، تنها مجاز به دادن یک پاسخ است و تنها میتواند احساسات سطحی درباره آن محصول را بیان کند. (آذر و شریعتیراد، 1391) برای نمونه، از مشتریان خواسته میشود که با انتخاب یکی از گزینههای «من این ویژگی را دوست دارم» ، «این ویژگی باید باشد» ، «برای من فرقی نمیکند» ، «میتوانم با آن کنار بیایم» ، «ترجیح میدهم این ویژگی نباشد» نظر خود را در مورد ویژگی ذکر شده، بیان کنند. اما انتخاب تنها یک گزینه میتواند برای مشتریان مشکل باشد. درحالیکه پرسشنامه کانو فازی دارای انعطافپذیری بیشتری است و میتوان بیش از یک گزینه پاسخ داد و از این راه میتوان اطلاعات بیشتری درباره آن محصول به دست آورد. چنانچه پاسخدهندگان بتوانند در بیان احساسات خود، هر یک از گزینهها را بر اساس تابع عضویت فازی امتیاز دهند، پاسخهای بیان شدهی آنها به تفکرات انسانی نزدیکتر خواهد بود. بنابراین استفاده از منطق فازی منطقیتر بهنظر میرسد. (لی و همکاران، 2008)

پرسشنامه کانو فازی به منظور طبقه بندی مؤلفه ها کانو فازی به منظور طبقه بندی مؤلفه ها

سه‌شنبه 9 خرداد 1396 ساعت 01:00