تحقیق درباره انواع فعل یا ورز یا کارواژه

تحقیق درباره انواع فعل یا ورز یا کارواژه

دسته بندی	معارف اسلامی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	12 کیلو بایت
تعداد صفحات	11

برای دانلود فایل روی دکمه زیر کلیک کنید
دریافت فایل

*تحقیق درباره انواع فعل یا ورز یا کارواژه*

انواع فعل در فارسی و در عربی:

در هر گزاره یک جزء اصلی وجود دارد که بدون وجود آن جمله ناقص و ناتمام است که به آن فعل می گوییم،مثل کلمه گذشت در این جمله.

مثال:فصل تابستان گذشت.

فصل آن کلمه ای است که دلالت می کند بر کردن کاری یا روی دادن امری یا داشتنحالتی در زمان گذشته یا اکنون یا آینده.

گفتیم در گزاره کلمه اصلی«فعل» است.هر جمله ای باید«فعل»داشته باشد عبارتی که در آن «فعل»نباشد جمله نیست.

فعل کلمه ای است که کاری یا حالتی را می رساند و معنی آن با زمان رابطه دارد.

زمان دارای سه مرحله است:

گذشته،اکنون،آینده

اکنون یا حال وقتی است که در حال گفتن جمله هستیم.

گذشته یا ماضی مرحله ای است که پیش از گفتن جمله بوده است.آینده یا مستقبل زمان بعد از گفتن جمله است.

فعل علاوه بر زمان بر یکی از سه شخص «گوینده»،

«شنونده»،«دیگرکس» نیز دلالت دارد.

مثال:در فعل«میروی»سه مفهوم وجود دارد:

یکی مفهوم انجام دادن کار که «رفتن» است،دیگر مفهوم زمان که در اینجا «حال» است.سوم مفهوم کسی که کار رفتن را انجام می دهد که در اینجا شنونده یا دوم شخص است.

هر فعل سه مفهوم،کار یا حالت و زمان شخص را در بر دارد.

فعل، وَرز یا کارواژه به بخشی از سخن گفته می‌شود که نمایانگر کار انجام ‌شده یا یک رویداد یا یک حالت باشد. (مانند خواندن، بردن، پلاسیدن، زیستن، بودن).

از ورزها واژه‌های گوناگونی مشتق می‌شود از جمله نام‌های مصدر.

فعل کلمه یا کلماتی است که یکى از معانى زیر را در زمان گذشته، حال، یا آینده نشان مى دهد:

ـ انجام دادن کارى(حمید نامه نوشت.)
ـ انجام پذیرفتن کارى ( غذا پخته شد.)
ـ رخ دادن حالتى (هوا روشن شد.)
ـ پذیرفتن حالتى (هوا روشن است.)
ـانجام دستور یا امرى ( نامه را بنویس.)

• مفاهیمى که در هر فعل وجود دارند، از این قرارند: معنا ـ زمان ـ شخص ـ تعداد.

افعال خاص

فعل خاص فعلى است که صرف مى گردد، یعنى به شش ساخت زیر تبدیل مى شود:

اوّل شخص مفرد، دوّم شخص مفرد، سوّم شخص مفرد.

اوّل شخص جمع، دوّم شخص جمع، سوّم شخص جمع.

قسمت هاى اصلى فعل: بُن + شِناسه.

بن جزء ثابتى است که مفهوم اصلى فعل را نشان مى دهد. هر فعلى داراى بُن است. شناسه جزء متغیّرى است که شخص و تعداد فعل را نمایان مى کند. گاه پیش مى آید که فعل داراى شناسه نباشد. مثال: